6 σκέψεις που σας κάνουν δυστυχισμένους

Βάζετε στόχους, αλλά πιστεύετε ότι δεν είστε αρκετά καλοί για να τους πετύχετε; Αποφεύγετε να πάρετε πρωτοβουλίες, επειδή νομίζετε ότι θα αποτύχετε; Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε αρνητικές σκέψεις. Είναι εκείνες οι σκέψεις που μπορεί να σας προκαλούν άγχος, ενοχές, ακόμα και δυστυχία. Τι μπορείτε να κάνετε για να απελευθερωθείτε από αυτές;

6 σκέψεις που σας κάνουν απαισιόδοξους και δυστυχισμένους

Οι αυτοκαταστροφικές σκέψεις.

Είναι όλα εκείνα τα μηνύματα που δίνετε στον εαυτό σας και μειώνουν την εμπιστοσύνη στις δυνατότητες που έχετε για να πετύχετε. Σκεφτείτε αν εσείς θα κάνατε το ίδιο σε έναν αγαπημένο σας άνθρωπο. Θα χρησιμοποιούσατε φράσεις όπως «Δεν μπορείς…», «Δεν είσαι αρκετά καλός…», «Θα αποτύχεις…» και άλλες παρόμοιες; Τότε γιατί συμπεριφέρεστε έτσι προς τον εαυτό σας; Ενθαρρύνετε και επιβραβεύστε τον εαυτό σας για όσα έχει πετύχει και ενθαρρύνετέ τον θετικά να προσπαθήσει για όσα επιθυμεί.

Οι αρνητικές ερμηνείες.

Ο τρόπος που θα επιλέξετε να ερμηνεύσετε μία κατάσταση είναι εκείνος που θα σας οδηγήσει σε έναν θετικό ή αρνητικό απολογισμό των καταστάσεων. Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να επηρεάσετε τις συνθήκες που επικρατούν, μπορείτε όμως να ελέγξετε τον τρόπο που θα κινηθείτε σε αυτές. Ένα βροχερό κυριακάτικο πρωινό για παράδειγμα μπορεί να σταθεί εμπόδιο για μία βόλτα και αφορμή για γκρίνια και απαισιόδοξες σκέψεις ή μπορεί να ερμηνευτεί ως μια καλή ευκαιρία για να περάσετε χρόνο στο σπίτι με το σύντροφό σας ή φίλους, πίνοντας ένα ζεστό ρόφημα και ακούγοντας την αγαπημένη σας μουσική. Και μην ξεχνάτε πως πάντα υπάρχουν και οι ομπρέλες.

Η σύγκριση με τους άλλους.

Ένας συνηθισμένος τρόπος να αισθανθείτε άσχημα είναι να συγκρίνετε τον εαυτό σας με όλους εκείνους γύρω σας που στα μάτια σας είναι ‘καλύτεροι ή ‘πιο επιτυχημένοι’. Έρευνες έχουν δείξει ότι τέτοιες αρνητικές συγκρίσεις αυξάνουν τις πιθανότητες για άγχος και κατάθλιψη και ωθούν σε λανθασμένες επιλογές. Φτιάξτε μια λίστα με τα θετικά σας στοιχεία και όσα είστε περήφανοι για εσάς και όταν μπαίνετε σε πειρασμό να συγκριθείτε με άλλους διαβάστε αυτή τη λίστα και εστιάστε στο ποιος είστε εσείς, όχι οι άλλοι.

Ο μηρυκασμός του παρελθόντος.

Οι αναδρομές στο παρελθόν έχουν αξία όταν προσπαθούμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Όταν επιστρέφετε σε αυτό μόνο για να κατηγορήσετε τον εαυτό σας για όσα χάσατε ή δεν προσπαθήσατε καταντά ένας μηρυκασμός που οδηγεί σε απογοήτευση. Χρησιμοποιήστε το παρελθόν για να διορθώσετε το παρόν και να πάρετε ορθότερες αποφάσεις. Όσα ζήσατε σας έχουν επηρεάσει, αλλά δεν έχουν καθορίσει και τις μελλοντικές σας επιλογές. Δεν είστε εγκλωβισμένοι στο χθες, ζείτε στο σήμερα.

Η θυματοποίηση.

Τα αρνητικά βιώματα που είχατε στη ζωή σας έχουν σίγουρα επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεστε και την αρνητική οπτική με την οποία λειτουργείτε. Η σχέση με τους γονείς σας, τραυματικά γεγονότα, προβλήματα υγείας κ.ά. σας πληγώνουν ακόμα και συχνά κατηγορείτε τους άλλους για τις δυσκολίες που περνάτε σήμερα. Σαφώς έχετε δίκιο. Η θυματοποίηση που μπορεί να οδηγήσουν όμως σας κάνει παθητικούς δέκτες όσων συμβαίνουν σήμερα και σας κάνει να δικαιολογείτε εσάς και τους γύρω σας για την απάθεια που μπορεί να δείξετε ή τις άσχημες συμπεριφορές που ανέχεστε. Αλλάξτε στάση και τολμήστε να ρισκάρετε ή να πείτε όχι σε καταστάσεις που σας εγκλωβίζουν. Δράστε ακόμα κι αν πιεστείτε. Δεν είστε δέκτης των καταστάσεων, έχετε τον έλεγχο της ζωής σας.

Ο φόβος της αποτυχίας.

Είναι αδύνατο να είστε τέλειοι. Η αυστηρότητα με την οποία μπορεί να κρίνετε όσα συμβαίνουν ή όσα κάνετε θα σας γεμίζουν ενοχές και θλίψη. Έρευνες έχουν συσχετίσει την τελειομανία με τη δυστυχία και το στρες. Δείξτε επιείκεια και συγχωρέστε εσάς και τους άλλους για τα λάθη που κάνετε. Αντιμετωπίστε θετικά τις αποφάσεις σας και αξιολογήστε το γεγονός ότι προσπαθείτε για το καλύτερο. Τα λάθη σας είναι στιγμές που χαρακτηρίζουν τις πράξεις σας, όχι εσάς ως άτομο. Ακόμα κι αν δεν πετύχετε τους στόχους σας, η επιδίωξη των επιθυμιών σας είναι σημαντική. Μείνετε προσανατολισμένοι στα θέλω σας και στα όνειρά σας. Θα νιώσετε χαρά και ικανοποίηση, γεμίζοντας με αισιοδοξία την καθημερινότητά σας.

Το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων

Το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων

Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι μια δύσκολη και στρεσογόνος δοκιμασία για τα παιδιά, επιφορτισμένη με όνειρα και επιθυμίες τόσο των παιδιών όσο και των γονιών.

Φέτος το στρες θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού προστίθεται και το σύννεφο της οικονομικής κρίσης. Έτσι τα παιδιά θα πρέπει να πετύχουν προσωπικό ρεκόρ προκειμένου να περάσουν στην ίδια πόλη ώστε να μην επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τους γονείς τους. Μπορεί σαν σκέψη να μην έχει λεκτικοποιηθεί από τους γονείς, αλλά η οικονομική κατάσταση που αγχώνει και τους τρομάζει, μεταφέρεται και στα παιδιά αναγκάζοντάς τα σε υπερπροσπάθεια.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας;

Το πρώτο βασικό βήμα είναι να τους εξηγήσουμε πως αυτό που θέλουμε είναι η ευτυχία τους, η οποία δεν μετριέται με μόρια και με σχολές. Είναι σημαντικό να ξέρουν τα παιδιά ότι τα αγαπάμε, τα αποδεχόμαστε και είμαστε περήφανοι γι’ αυτά, όπως και για την προσπάθειά τους ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.

Το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν το άγχος αλλά και την διαδικασία του διαβάσματος, όπως και την πιθανή αποτυχία. Την περίοδο των εξετάσεων αλλά και λίγο πριν από αυτήν, είναι καλό να υπάρχει ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει το διάβασμα, την ξεκούραση και την διασκέδαση ανάλογα τι ευχαριστεί το παιδί και τι θέλει. Το άγχος μπορεί να δημιουργήσει σωματικά συμπτώματα και δυσκολίες συγκέντρωσης που θα σαμποτάρουν την προσπάθεια του μαθητή. Το οικογενειακό περιβάλλον θα πρέπει να συμπαρασταθεί στο παιδί με τον τρόπο που το ίδιο έχει ανάγκη ώστε να μην προκαλείται επιπλέον άγχος.

Η ελαφριά και ισορροπημένη διατροφή, η μουσική και ο επαρκής ύπνος είναι σημαντικά για την περίοδο της προετοιμασίας, αλλά και κατά την διάρκεια των εξετάσεων.

Είναι σημαντικό να εξηγήσετε στο παιδί σας ότι θα έχει και άλλες ευκαιρίες στην ζωή του, αλλά και να αναγνωρίσετε πόσο δύσκολή δοκιμασία περνάει. Αν θέλετε να τα συμβουλέψετε φροντίστε να τους πείτε κάτι που θα τα καθησυχάσει και αποφύγετε συγκρίσεις με άλλα παιδιά, αδέρφια ή με το τι κάνατε εσείς.

Μικρά απλά βήματα για την διαχείριση του άγχους είναι τα εξής:

1.    Μείωση των σωματικών συμπτωμάτων του άγχους με μυική χαλάρωση, ή απόσπαση της προσοχής σε άσχετα περιβαλλοντικά ερεθίσματα για τουλάχιστον 3 λεπτά.

2.    Τροποποίηση σκέψεων που σχετίζονται με το άγχος. Αναρωτηθείτε: μήπως υπερβάλλω, μήπως βγάζω γρήγορα συμπεράσματα, μήπως εστιάζω μόνο στα αρνητικά;

3.    Τροποποίηση συμπεριφορών που σχετίζονται με το άγχος. Αποφύγετε καταστάσεις που δημιουργούν άγχος  για παράδειγμα: Πριν την εξέταση ο μαθητής είναι καλό να αποφεύγει την παρέα με μαθητές που διαβάζουν την τελευταία στιγμή, ψάχνουν «τα SOS» και είναι αγχωμένοι. Όπως επίσης και μετά την εξέταση δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ψάχνει κανείς τις σωστές απαντήσεις ή να επηρεάζεται από άλλους.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία:

·         Το άγχος, Σιγκμουντ Φρόυντ, Δαμιανός

·         Stress, Cox Tom, Ωρόρα

·         Helen Kennerley (1997) Overcoming Anxiety Robinson London

·         David Burns (1980) The Feeling Good Handbook. New American Library

6 τρόποι για να αντιμετωπίσετε τη ζήλια του παιδιού σας

 

  Η ζήλια αρχίζει όταν το μωρό σας καταλαβαίνει ότι δεν θα σας έχει σε αποκλειστική διάθεση, δηλαδή από 6 περίπου μηνών. Όσο μεγαλώνει το αίσθημα αυτό μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα αλλά χρειάζεται τη βοήθειά σας για να αποφεύγει τις αναπόφευκτες στιγμές ζήλιας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια;

Μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Ειρήνη Γιαννόπαπα. M.Sc. in Special Education,Speech Therapy & Parent Counseling, «κάποια παιδιά φοβούνται πως τα αγαπούν λιγότερο και έτσι απομονώνονται, άλλα έχουν επιθετική συμπεριφορά ενώ σε κάποια άλλα παρουσιάζει διαταραχή της συμπεριφοράς (είναι ανυπάκουο, φωνάζει, βρίζει, δαγκώνει κ.λπ). Κάποια παλινδρομούν και φέρονται σα μικρότερα ενώ κάποια άλλα, μην μπορώντας να εκφράσουν το άγχος τους, το σωματοποιούν».

Τι μπορείτε να κάνετε

1.  Μη φοβάστε τη ζήλια

Δεν χρειάζεται να νιώθετε άσχημα επειδή το παιδί σας ζηλεύει. Η ζήλια είναι υγιές και φυσιολογικό συναίσθημα και απορρέει από το γεγονός ότι τα παιδιά αγαπούν ενώ αποτελεί μια κατάκτηση στην ανάπτυξή του, που καταδεικνύει την ικανότητα του να αγαπήσει. Αφήστε το να εκφραστεί ανοιχτά, ενθαρρύνετε το παιδί σας να εκφράσει όλα όσα νιώθει και δείξτε κατανόηση και τρυφερότητα.

2.  Μην το κάνετε να ντρέπεται

Όταν του λέτε «θα έπρεπε να ντρέπεσαι που ζηλεύεις» θα το κάνετε απλώς να νιώσει χειρότερα και να πάψει να εκφράζει τα συναισθήματά του. Θέστε τα όρια που χρειάζονται αλλά εξηγήστε του ότι κάθε συναίσθημα είναι υπαρκτό και αποδεκτό.

3.  Δώστε του προσοχή

Μια φορά μεγαλώνει και σας χρειάζεται. Το παιδί της προσχολικής  ηλικίας δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει την αγάπη σας όπως οι μεγάλοι. Το μόνο που διαθέτει είναι το ένστικτό του, το οποίο εκείνη τη στιγμή του λέει πως εσείς αρνείστε την προσοχή που θα ήθελε να του αφιερώσετε. Η δική του, λοιπόν, συμπεριφορά εξαρτάται από τη δική σας.

4.  Παραδεχτείτε ότι ζηλεύετε κι εσείς

Δεν είναι κακό να παραδεχτείτε στο παιδί σας ότι έχετε κι εσείς ζηλέψει, φροντίστε όμως να προσθέσετε ότι αυτό το συναίσθημα δεν σας αναστατώνει ούτε σας χαλάει τη διάθεση.

5.  Μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά

Η ζήλια ποικίλει από παιδί σε παιδί. Αν το συγκρίνετε με κάποιο άλλο παιδί αυτό που θα πετύχετε είναι να το κάνετε να ζηλεύει ακόμη περισσότερο αφού του επισημαίνετε σε πόσο μειονεκτική θέση βρίσκεται σε σύγκριση με το άλλο.

6.  Αναζητήστε την αιτία

Η ζήλια μπορεί να είναι σημάδι βαθύτερων ανησυχιών του παιδιού, να νιώθει ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Αν το παιδί αισθάνεται έτσι θα χρειαστεί να αναζητήσετε το λόγο για τον οποίο νιώθει έτσι.

7 τρόποι για να μεγαλώσετε ένα ανεξάρτητο παιδί.

7 τρόποι για να μεγαλώσετε ένα ανεξάρτητο παιδί.

Υπάρχουν κάποια ορόσημα ανεξαρτησίας που είναι σημαντικά για όλα τα παιδιά όπως το να μπορούν να περπατήσουν, να μιλήσουν, να αποκτήσουν τον έλεγχο του εντέρου και της ουροδόχου κύστης κ.λπ. Πέρα όμως από αυτές τις προφανείς ικανότητες εσείς, ως γονείς, μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας να είναι ανεξάρτητο. Αυτοί οι 7 τρόποι θα σας βοηθήσουν να οδηγήσετε το παιδί σας στην αυτονομία.

1.  Δώστε του χρόνο
Όταν οι γονείς αναλαμβάνουν να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά, είτε από εξάντληση, είτε επειδή θέλουν απλά να γίνει η δουλειά για να μην καθυστερήσουν, δημιουργούν στα παιδιά εξάρτηση αντί για αυτονομία. Όταν ένα παιδί αρχίζει μόνο του να ντύνεται το πρωί μην μπείτε στη διαδικασία να το βοηθήσετε για να κάνετε πιο γρήγορα ή να προλάβετε το σχολικό. Είναι προτιμότερο να το ξυπνήσετε 5 λεπτά νωρίτερα και να του δώσετε το χρόνο να τα καταφέρει χωρίς τη βοήθειά σας.

2.  Διευκολύνετε τη διαδικασία
Εάν για παράδειγμα θέλει να φάει μόνο του αφήστε το χωρίς να ανησυχείτε ότι θα λερώσει ή θα λερωθεί. Είναι πολύ σημαντικό να περάσει από αυτό το στάδιο! Εάν θέλει να φτιάξει πρωινό αφήστε του το κουτί με τα δημητριακά και το γάλα στο τραπέζι και ενθαρρύνετέ το να τα ανακατέψει.

3.  Δώστε του υπευθυνότητες
Μην κάνετε εσείς όλες τις δουλειές του σπιτιού. Τα παιδιά που δεν έχουν μάθει από μικρά να κάνουν πράγματα, στην ενήλικη ζωή τους συναντούν εμπόδια, νιώθουν ανασφάλεια και αβεβαιότητα, δυσκολεύονται να χειριστούν διάφορες καταστάσεις και να οργανώσουν τη ζωή τους. Ζητήστε του να σας βοηθήσει, να συμμαζέψετε μαζί το σαλόνι ή το δωμάτιό του, να σας βοηθήσει με τα πιάτα, να στρώσει το τραπέζι. Επαινέστε το όταν πετυχαίνει κάτι και καθησυχάστε το εάν κάτι δεν έκανε καλά. Έτσι τονώνετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, το κάνετε να είναι υπεύθυνο και να έχει την αίσθηση ότι μπορεί να κάνει ό,τι και οι μεγάλοι.

4.  Δώστε του συγκεκριμένους στόχους
Μη του μιλάτε γενικά όπως «ντύσου μόνο σου» αλλά πείτε «βάλε τη φούστα σου χωρίς βοήθεια». Εξηγείτε πάντα ποιος είναι ο καθορισμένος στόχος «σήμερα θα μαζέψεις τα παιχνίδια σου στα κουτιά τους». Θα τα καταφέρει καλύτερα αν κάνει μικρά βήματα παρά μεγάλα άλματα. Ό,τι κι αν θέλετε να καταφέρει το παιδί χωρίστε το σε μικρότερα βήματα κι ύστερα ασχοληθείτε με κάθε βήμα χωριστά.

5.  Μη φοβάστε τα πισωγυρίσματα
Συχνά τα παιδιά κάνουν ένα βήμα πίσω στην προσπάθειά τους για ανεξαρτησία. Έτσι εάν το παιδί μάθει να τρώει με μαχαιροπήρουνο και την επόμενη δεν μπορεί καν να τα πιάσει αυτή η οπισθοδρόμηση είναι φυσιολογική και επιτρέπει στο παιδί να συγκεντρώσει τα συναισθηματικά αποθέματα που του χρειάζονται για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα ανεξαρτησίας του. Φροντίστε στο στάδιο αυτό να είστε υπονομονετικοί μαζί του, είναι απόλυτα φυσιολογικό μέρος της ανάπτυξής του.

6.  Αφήστε το να απογοητευτεί ή να αποτύχει
Μπορεί να σας φαίνεται επίπονο αλλά είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να να «τα βγάζουν πέρα» μόνα τους. Όταν το παιδί σας συναντά δυσκολίες και δεν ξέρει πώς να τα καταφέρει μη του δίνετε εσείς τη λύση αμέσως. Αφήστε το να προσπαθήσει και – γιατί όχι; – να αποτύχει. Να κάνει, δηλαδή, ό,τι κάνει και ένας ενήλικας στην πραγματική ζωή. Πάντα στα πλαίσια της δικής σας εποπτείας αφήστε στο παιδί το περιθώριο να αντιμετωπίζει μόνο του τις καταστάσεις, να μάθει να μη φοβάται να αποτύχει και να προσπαθεί ξανά, μέχρι να τα καταφέρει.

7.  Μην έχετε μεγάλες προσδοκίες
Οι προσδοκίες σας θα πρέπει να είναι ρεαλιστικές, μην περιμένετε πολλά από εκείνο και μην το πιέζετε να κάνει πράγματα που κάνουν μεγαλύτερα παιδιά από αυτό. Προσφέρετε στα παιδιά ευκαιρίες να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, υπευθυνότητα και ανεξαρτησία στο ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας και βοηθήστε να εξελιχθούν σε αυτόνομους και ικανούς ενήλικες.

Πηγή: isida.gr